กว่าจะมาเป็น KaRizMar

ข้อมูลเบื้องต้น

กว่าจะได้เป็น KaRizMar ในวันนี้ เราต้องผ่านอะไรกันมาบ้าง 
ต้องเจอกับเหตุการณ์ที่ทำให้ต้องเสียน้ำตามากเท่าไหร่ 
และได้พบว่าความสุขที่แท้จริงของการเต้นโคฟคืออะไร 

**คนที่สนใจจะเต้นโคฟควรอ่าน**

ถึงในวันนี้พวกเราจะยังไม่ค่อยเข้าที่กันเท่าไหร่
แต่ต้องมีสักวันที่เราจะต้องได้รู้สึกถึงความภาคภูมิใจ
ที่ได้ประสบความสำเร็จบนเวทีแรกและเวทีต่อๆไป
จนถึงเวทีสุดท้ายของ คาริสม่า
ในวันนั้นความทรงจำทุกอย่างที่เราได้ร่วมสร้างกันมาแต่ต้น
จะเป็นความทรงจำที่มีค่าของพวกเราตลอดไป

{เหมือนจะซึ้ง !! -*-}

เนื้อเรื่อง

{กว่าจะมาเป็น KaRizMar}

มันเริ่มมาจากตอนที่คนๆนึงลองมาถามเพื่อนเล่นๆกันว่า อยากเต้นโคฟมั้ย ??

เพื่อนๆตอนนั้นก็ตอบเล่นๆว่า เออเนี่ย อยากจะโคฟเป็นคนนู้นคนนี้บ้าง เล่นๆกันไป

แต่พอดี๊พอดีว่า 1ในเพื่อนที่ถูกถามนั้นเป็นนร.ใหม่ที่เข้าแทรกชั้น

ซึ่งตอนนั้นก็กำลังสนใจอยากจะหาวงโคฟอยู่พอดีก็เลยลองคุยกันดู

พอตกลงกันได้ เพื่อนที่เป็นคนถามเรื่องโคฟก็ไปหาวงโคฟที่กำลังต้องการคนเพิ่มจากในเน็ท

แล้วทั้ง2คนก็ลองไปคัดตัวกันดูใน2อาทิตย์ถัดมาที่สนามศุภฯ

ผลคือคนที่ถามตอนแรกนั้นได้เต้นเป็นคังอิน คนที่เป็นนร.ใหม่ได้เต้นเป็นเยซอง

วันนั้นครูที่คุมวงก็สอนเต้นท่อนฮุคโดยให้ดูแล้วทำตามไปเลย ไม่มีการมาจับทำตัวต่อตัว

พอครูเห็นว่าทั้ง2คนเริ่มเต้นได้ก็ให้เต้นเดี่ยวทีละคนๆ แล้วก็สอนท่าตอนขึ้นเพลง

สอนท่าแท็ก-อก ท่าตอนปัดขา เด็กที่เป็นนร.ใหม่แท็ก-อกไม่เป็น

พอดีว่าพี่ที่เต้นโคฟที่เต้นเป็นวอน(และเป็นกะตุ๊ด!!)ก็สอน จับไหล่แล้วให้แท็ก

ตอนนั้นแบบว่ารู้สึกกกก โอ้วววว ถึงจะเป็นกะตุ๊ดก็ปู้จายหล่ะวะ 55

วันนั้นทั้ง2คนก็กลับบ้านไปด้วยความแฮ้ปปี้ว่าเนี่ยนะ

ตัวเองได้เต้นโคฟสมใจอยาก แล้วก็เต้นท่อนฮุคได้แล้วด้วย

แต่พอเค้านัดซ้อมครั้งต่อมาก็เกิดความผิดพลาดของข้อมูลทำให้ทั้ง2คนไปซ้อมไม่ได้

พอเวลาผ่านไป เว้นช่วงนานมาก เพื่อนๆและครูในวงก็ไม่โทรมานัดทั้ง2คนอีกเลย

ทำให้ทั้ง2คนรู้ดีแล้วว่าโดนทิ้ง!! อ๊าคคคค คค >{}<

ตอนนั้นทั้ง2คนก็มานั่งคิดดูดีๆ จึงเกิดความคิดว่า

ชิชะ! ชั้นไม่ง้อแกก็ด๊า ยยย แหมๆๆ ชั้นไปตั้งวงโคฟใหม่เองก็ด๊ายย !!

(5555 55 เด็กดีอย่าเลียนแบบนะจ๊ะ -*-//)

วันรุ่งขึ้นนั่นเอง (อะไรจะเวลาประจวบเหมาะเหม็งขนาดเน้ 55)

ทั้ง2คนก็ลองไปถามเพื่อนๆในห้องดูว่ามีใครอยากเต้นโคฟเอสเจบ้างมั้ย

เพื่อนก็โอเคๆๆ ลองเต้นดูก้ได้

แรกๆก็ออกจะลำบากอยู่บ้างเพราะมีคนเต้นเป็นอยู่แค่2คน

ต่อมาพอทุกคนเต้นได้ก็ราบรื่นนนน สบายโก๊ะกันเลย 55555 55

แต่พอปัญหานึงหมดไป ปัญหาใหม่ก็เข้ามาคือคนไม่ครบบบ!!

เราก็เลยไประดมหาน้องๆมาโดยการเดินตามห้องถามตอนพักดูว่ามีใครสนใจเต้นโคฟมั้ย

(ที่จริงก็อยากไปทาบทามพี่ที่เป็นทอมหล่อๆมาประดับเป็นศรีแก่วง แต่พอดีว่าเป็นพี่ เวลาเราจะสั่งอะไรก็จะสั่งเค้าไม่ได้ก็เลยอดไปอีกแหละ 55)

ตอนแรกก็คิดว่าจะเดินถามทุกห้องดู เผื่อได้คนไม่ครบ แต่พอประกาศลงชื่อปั๊บ..... เต็ม!!

ก็เลยพอ แล้วก็นัดคัดตัวตอนพักเที่ยง

แต่พอมาคัดตัวเท่านั้นแหละ ... .. ผลการคาดคะเนความสามารถที่คิดไว้เป็นศูนย์ !!

เจ๊นี่แบบ .. เหื๊อ มมมมม (-*-)”””

พอบอกให้กลับบ้านแล้วก็ไปซ้อมมานะ ว่าใครเป็นใคร แถวนี้เสร็จเราต้องไปไหน

เดินยังไง อะไรเงี้ย

วันต่อมา .... .. เจ๊นี่แบบว่าออกจะยั๊วะ ฮ่วยยย!! รุ่นพี่ที่เต้นโคฟ Tell me มาแย่งที่ซ้อม

เราก็เลยต้องขยับกันมาอีกนิดนึง ยิ่งพอคุณน้องๆเค้ามาช้าเราก็แบบ ... เหื๊อมมม !!

แล้วพอเต้นให้ดูแล้วให้เต้นตาม แต่พอหันไปอีกที .... เหื๊อมมมม !!

นั่งคัยกันจ่องจ๊อง !! เจ๊นี่แบบ ......... ... (โคด)เหื๊อมมมม !!

วันต่อมาๆ She ทั้งหลายก็ยังทำให้พวกเจ๊ ..... ... โคดแห่งความเหื๊อมมมมมม มมม!!

จนพวกเราต้องไปเตือนน้องๆหลายครั้ง เสียน้ำตากันหลายหน

บางทีน้องๆก็ยังทำให้เรา ............... .. เหื๊อมมมม !!

แต่ตอนนั้นคนที่เป็นหัวหน้าวงก็ต้องทน เพื่อนๆร้องไห้เพราะหนักใจกันเยอะแยะ

เราก็อยากจะร้องเหมือนกัน ก็ต้องทน... .. คำว่าหัวหน้าต้องดูแลทุกคนได้

ไม่ทำให้คนอื่นรู้สึกไม่ดี ก็เลยต้อง .... .. ทน

และเคยมีความคิดว่าเรามันหน่อมแน้มเกินไปที่จะเป็นหัวหน้าวงก็เลยบอกให้

เพื่อนอีกคนที่เด็ดขาดกว่าเป็นแทน

แต่พอเวลาเหื๊อมๆผ่านเข้ามาเค้าจะเครียดมากกว่าเก่าอีกหลายเท่า

ก็เลยคิดว่าเนี่ย .. เราคิดดีแล้วหรอที่จะให้เค้าเป็นหัวหน้าวง เราทำร้ายเค้าทางอ้อมรึเปล่า

ก็เลยเงียบๆไป แล้วนัดน้องซ้อมเพิ่มวันเสาร์

ครั้งแรกน้องมากัน2-3คน

ครั้งที่2โบ๋เบ๋ .. มีพี่มาซ้อมกัน3คน วันนั้นเราก็เลยได้แถว ได้ท่ากันจนเกือบจบเพลง

วันจันทร์พอไปเต้นที่รร. เพื่อนๆถึงกับ .. โอ่วววว แกนี่แอบไปซุ่มเงียบกันมารึ ??

ไม่ยอมชวนช้านรุย !! น้องๆยิ่งแล้วใหญ่ ยิ่งงง !!

ก็เลยส่งวีดีโอแฟนแคมของแต่ละคนให้ไปดูท่า+แถว

สำหรับเพื่อนๆเรานี่ก็โอเครู้ๆกันอยู่ว่าซ้อม เพราะเจ๊แต่ละคนมุ่งมั่นกันเหลือเกิน

ส่วนน้องๆก็ไม่รู้อ่ะ ไม่ได้คลุกคลีอยู่ด้วยนาน

แต่เราก็ผ่านเวลานั้นมาได้ด้วยดี น้องๆทุกคน(ดู)ตั้งใจดีมาก 55

พี่ๆทุกคน(แค่ดูก็รู้ว่า)มุ่งมั่นในอุดมคติอย่างแรง 555555 55

 

เวลาว่างๆพวกเราก็จะมานั่งเพ่งเอ็มวี+แฟนแคมกันว่าเราต้องเต้นยังไง

ไปตรงไหน มากับใคร บลาๆๆๆ จนปวดตา

ต้องทำทุกอย่างเพื่อดิ้นรนให้มีเวลาซ้อมเต้น อย่างน้องแค่นิดนึงก็ยังดี

แล้วเราก็ได้พบกับความสำเร็จที่เราพยายามมาทั้งหมด

(คุยกับเพื่อนแล้วมันรุสึกอย่างงั้นอ่ะ 55)

ต่อมาก็มีเพื่อนๆห้องอื่นตั้งวงโคฟตามเรา แต่ว่าตั้งเฉยๆไม่ว่า

มีอยู่กลุ่มนึงมันชอบมานั่งดูแล้วก็วิจารณ์ทั้งๆที่เจ๊มิได้ขอร้องให้มาเกือบทุกวันๆ

จนเหล่าอาซือเจ๊ทนไม่ได้ ด่าแหลกหน้าแหกกระจาย (และร้องไห้เป็นน้ำตก)

ตามสายตาที่เห็นก็คือพวกเค้าตั้งใจดันเราออกจากการโคฟและดันตัวเองขึ้น (มั้ง?)

(อ่านะ .. มันก็ต้องมีบ้างดิที่คนเราก็อยากดัง เออ อันนี้เข้าใจ แต่ไม่เคยทำแบบนั้นนะเฟ้ย!)

พวกเราก็ซ้อมกันหนักกว่าเดิมอย่างมาก และหวังว่าผลสุดท้ายจะออกมาดี

ดีเหมือนที่เรา .... .. KaRizMar ฝันไว้ตั้งแต่แรก

ให้เราได้ภาคภูมิใจที่ได้เป็นวงโคฟที่เราเป็นคนสร้างมากับมือ

ให้เราได้รู้สึกว่าความพยายามทั้งหมดไม่ศูนย์เปล่า

ให้มันสมกับชื่อ..

KaRizMar

{{ช่วยเป็นกำลังใจให้เราด้วยนะคร้าบบบ ~}}